تاثیر پخش سیلاب بر موفقیت بوته کاری و بیابان زدایی (مطالعه موردی: ایستگاه پخش سیلاب برآباد سبزوار)

در این پژوهش نقش طرح بوته کاری ایستگاه پخش سیلاب برآباد شهرستان سبزوار و تاثیر آن بر بیابان زدایی مورد بررسی قرار گرفته است. ویژگی های گیاهی شامل درصد تاج پوشش و تراکم گیاهی به ترتیب توسط ترانسکت های 100 متری و پلات های 225 مترمربعی (15×15) و همچنین ویژگی های فیزیکی (بافت خاک) و شیمیایی خاک شامل شوری و اسیدیته خاک در سه عمق 30-0، 60-30 و 90-60 (عمق توسعه ریشه ها) مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی سه محدوده تیمار به عنوان منطقه پخش سیلاب و یک منطقه به عنوان شاهد همجوار با مناطق سه گانه پخش سیلاب در نظر گرفته شد. در تیمارهای تیمار سه گانه دو موردتیمار (یک و دو) آتریپلکس کاری و یک موردتیمار (سه) تاغ کاری شده است. نتایج بررسی ها در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و مقایسه متوسط ها توسط آزمون دانکن انجام پذیرفت. نتایج به دست آمده از بررسی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک، بیانگر کاهش هدایت الکتریکی و اسیدیته در بیشتر نمونه ها می باشد که این تغییرات در مورد هدایت الکتریکی در سطح پنج درصد و در مورد اسیدیته در سطح یک درصد معنی دار است. در مورد بافت خاک در بیشتر نمونه ها شن در عمق 30-0 افزایش و رس خاک کاهش یافته است، که باعث اصلاح بافت و ساختار خاک شده؛ این روند در در مورد شن خاک در سطح یک درصد و در مورد اسیدیته در سطح پنج درصد معنی دار می باشد. همچنین نتایج حاصل از بررسی ویژگی‏های گیاهی بیانگر تأثیر مثبت پخش سیلاب و افزایش 75/15% درصدی تراکم گیاهی گونه های کشت شده نسبت به سال های اولیه کشت (حدود 20 سال پیش) می‏باشد. این تغییرات در سطح پنج درصد معنی دار می باشد. تراکم و درصد تاج پوشش گیاهی آتریپلکس به ترتیب حدود 08/8 و 75/5 درصد نسبت به تاغ افزایش نشان داده است. این تغییرات در سطح پنج درصد معنی دار نمی باشد ولی گونه تاغ از نظر استقرار گونه بومی منطقه با توجه به افزایش حدود 7/4 برابری نسبت به آتریپلکس و معنی دار بودن این تغییرات در سطح یک درصد موفق تر نشان داده است.